در امتداد این سالها، دولت
بر??ی تحریک بخشهای مختلف کشور، برنامههای متعددی ارائه داده است. این برنامهها شامل توسعه اقتصادی، بهبود خدمات بهداشت عمومی، ارتقای سطح و تقویت پایههای اجتماعی است. با این حال، نقدی پھٹنا بر این که
بر??ی از این برنامهها ممکن است نیازها را بهخوبی پوشش ندهند، وجود دارد.
یک نمونه مهم از این نقد، توسعه اقتصادی است. دولت
بر??ی کاهش بیکاریتاب، ایجاد فرصتیهای شغلی و تقویت بازاریابی داخلی، طرحهایی ارائه داده است. اما سوال این است که آیا این برنامهها به اندازه کافی گسترده و با
هوشیارانه اجرا میشوند؟
در بخش، مثلاً، دولت بر روی توسعه کشاورزی با رویکرد و افزایش صادرات محصولات агریایی تمرکز دارد. این برنامهها
بر??ی کاهش وابستگی به بازارهای بینال?
?لل?? و ارتقای سطح زندگی روستاییها مفید هس?
?ند. اما
بر??ی از فعالان agricultural در کشور که این برنامهها نیازهای خاصی را نادیده گرفتهاند، م?
?نن?? مشکلات آبگیری و تحدید منابع آبی.
در حوزه آموزش و پرورش، دولت بر آن تمرکز دارد تا آموزش عالی و متوسطه بهبود یابد.
بر??ی مثال، برنامههای پیشین
بر??ی افزایش دسترسی به یادگیری درونی و ارتقای کیفیت معلمان طراحی شدهاند. این برنامهها از نظر ما، تلاش قابل توجهی در directions است که اما هنوز
بر??ی رفع مشکلات اصلی در سیستم، م?
?نن?? نابرابری آموزشی، کافی نیست.
این مسائل نشان میدهد که برنامهای پیشبران دولت، هر چطور که باشند، نیاز به بازنویسی و
بر??سی دوباره دارند تا بتو?
?نن?? به طور گستردهای واترتیبازی به کشورهای مختلف کمک کند.
